Merhaba.
Yeni bir başlangıç yapmak için damarıma basılması gerekiyormuş sevgili okur.
Bugün sana takıldığım bir şeylerden bahsetmek istiyorum, aslında o amaçla geldim.
Tabi araya sıkıştırmalıyım ki buraları çok özledim. Bütün gün bir şeyler okuyacak ve yazacak kadar bolca zamanın olduğu dönemleri sıkı sıkıya tutup doyasıya yaşamak lazımmış belki. İnsan, hayatında bazen unutuyor ne için yaşadığını. Unutturuyorlar daha doğrusu, öyle bir şey getirip koyuyorlar ki önüne. "Sistem bu!" diye.
Sistemin bir parçası oluyorsunuz sonra..
Yine sistemin başka bir parçası olmak adına eğitimin tekindeyiz bugün H ile. Derse katılım şart.
Tanım ve örneklemelerden sonra bizim de kendimize göre bir amaç cümlesi üretmemiz gerekiyor.
Sıra bana gelince başlıyorum okumaya. Amaç cümlemin içinde geçen ve haliyle yangın söndürme talimatına da kendim isim saçmalamayayım düşüncesi ile"..blablabla talimatına göre.." diye yazdığım kısım irrite etmiş olacak ki günün sonunda konunun "blablabla"ya gelmesi ile benim de damarıma basılması bir oldu. "Kullanmayalım böyle şeyleri -iki elle tırnak işareti yapmak, blablabla kelimesi mesela- kendi kültürümüzde daha ne kadar güzel işaretler ve kelimeler var." diyor sevgili eğitmen hatun.
Her yanımız doğru ama bu gibi şeyler bozuyor zaten hayatımızı. Sonra da oturup kişisel özgürlüklerden falan bahsedersiniz, insanları kalıplaştırmaya çalışan insanlardan yakınırsınız. Sizin düşünceleriniz çok farklıymışçasına..
Evet canım, mesela sen de -kendi kültürünün üretimi olmayan eğitimler verdiğinin farkında olmadan üstelik- böyle saçma şeylere takılacak kadar zekisin(!) Kendi kültürümüzde yapılacak o kadar güzel şeyler var ki sen git eve gözleme falan yap bence.
İşte bu yüzden bazı eğitimler sertifika alma amacından ileri gidemez bazen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder